W dzisiejszym wpisie wszystko o destylarni Glenfarclas leżącej w regionie Speyside.

Glenfarclas to jedna z ostatnich destylarni whisky szkockiej w rękach prywatnych. Gorzelnia ta ma się doskonale, utrzymując się w grze niezależnie od wzrostów i spadków rynku whisky. Gorzelnia ta to klasyczny „speysider” z tradycjami leżakowania w beczkach po sherry.

Historia destylarni Glenfarclas

Po obejrzeniu warto przeczytać

Destylarnię Glenfarclas w roku 1836 założył Robert Hay w samym sercu Speyside. Podobno, właściciel destylował w swoim gospodarstwie już wcześniej, ale to dopiero ustawa o podatku akcyzowym z 1823 roku umożliwiła legalną produkcję whisky.

Jak widać, Hayowi zajęło jednak 13 lat przyzwyczajenie się do koncepcji legalnej destylacji. Co ciekawe, u swoich początków destylarnia Glenfarclas była także znana jako Glenlivet. W przeszłości wiele destylarni korzystało z nazwy Glenlivet jako dopisku do nazwy destylarni, aby bardziej precyzyjnie określić region pochodzenia whisky, ale po latach prawa do nazwy Glenlivet zachowała tylko jedna destylarnia.

Źródło: https://www.facebook.com/GlenfarclasHighlandSingleMaltWhisky/

W 1865 roku Robert Hay zmarł, a nowym właścicielem destylarni został jego sąsiad John Grant (nie mylić z Williamem Grantem), który kupił ją za 512 funtów. Grant od razu wynajął destylarnię Johnowi Smithsowi, który prowadził ją do roku 1870, kiedy to wybudował swoją własną destylarnię Cragganmore. W 1870 roku gorzelnia była już prowadzona przez firmę J&G Grant. W 1895 roku utworzono firmę Glenfarclas-Glenlivet Distillery Co Ltd, w której połowa udziałów należała do rodziny Grant, a druga połowa do firmy Pattison, Elder & Co.

Rodzinna destylarnia

Destylarnia Glenfarclas od 6 pokoleń znajduje się w posiadaniu jednej rodziny. Oznacza to między innymi, że jest ona prowadzona w sposób bardzo zrównoważony. Będąc przynoszącym dochody sukcesem, nie koncentruje się tylko na maksymalizacji zysków. Koncentruje się także na zrównoważonym rozwoju, stroniąc od kredytów i dbając o zrównoważony zapas beczek nawet w okresach recesji rynku.

Żródło: https://www.facebook.com/GlenfarclasHighlandSingleMaltWhisky/

Technologia produkcji whisky

W destylarni Glenfarclas znajduje się 12 kadzi fermentacyjnych i 6 alembików. Destylarnia ta słynie z wykorzystania bezpośredniego ogrzewania alembików ogniem, a nie parą. Ma to wpływać ma na charakter destylatu, odróżniając go od innych whisky. Oprócz tego w magazynach gorzelni spoczywa także znaczny udział beczek typu butt lub hogshead z dębu europejskiego po sherry oloroso. Pochodzą one z zakładu bednarskiego w Jerez – Miguel Martin. W tym miejscu warto dodać, że destylarnia ta słynie także z niezwykłego mikroklimatu, który zmniejsza “angel’s share” ze standardowych 2-3% do zaledwie 0,5% rocznie. Być może to dzięki temu możliwe było wypuszczenie na rynek whisky o zawrotnie długim czasie leżakowania.

To w końcu Speyside czy Highlands?

Warto dodać, że destylarnia Glenfarclas wprowadza pewne zamieszanie w świecie whisky. Otóż będąc klasycznym reprezentantem regionu Speyside i leżąc w samym jego centrum, dumnie i od lat niezmiennie nosi ona na etykietach wyraźny napis Highlands. Jak to możliwe? Otóż warto pamiętać, że region Speyside wydzielono z regionu Highlands dopiero po powstaniu destylarni, więc etykiet nigdy nie zmieniono.

Naprawdę dużo wersji i beczek

Jak już wspomniałem, destylarnia Glenfarclas znajduje się w rękach prywatnych. Oznacza to, że właściciele mają całkowitą wolność w działaniach i bardzo wysoką decyzyjność. Pozwala to im na podejmowanie dowolnych projektów przekładających się na mnogość dostępnych wypustów. Podobnie było w przypadku destylarni BenRiach i GlenDronach pod rządami Billyego Walkera. Choć to osobna historia, warto dodać, że w przypadku wspomnianych destylarni, przejście do Brown-Forman doprowadziło do znacznego „uspokojenia” portfolio. W przypadku Glenfarclas możemy jednak cieszyć się sporą liczbą dostępnych wersji, które potrafią być bardziej lub mniej zachwycające.

Warto dodać, że wieloletnia inwestycja w zrównoważoną sprzedaż whisky słodowej sprawiła, że Glenfarclas ma nie tylko rozpoznawalną markę, ale także bardzo “głęboki stock”, czyli szerokie i kompletne portfolio beczek.

W 2007 umożliwiło to destylarni wypuszczenie na rynek serii Family Cask. W 2018 roku w obrębie tej samej kolekcji pojawił się The Glenfarclas Family Cask Trunk, czyli widoczna na zdjęciu skrzynia z 200 ml butelkami. Reprezentują one wszystkie roczniki whisky z tej destylarni pomiędzy latami 1954-2003. W pudle znalazły się także 4 kryształowe szklanki typu tumbler, cztery kieliszki tulipanowe i dzbanek na wodę.

Ciekawostki o destylarni Glenfarclas

• W 1968 roku na rynku pojawiła się pierwsza w historii whisky butelkowana w mocy beczki Glenfarclas 105.
• W 1973 roku jako jedna z pierwszych destylarni w Szkocji, Glenfarclas umożliwiła zwiedzanie turystom.
• Destylarnia może poszczycić się posiadaniem najstarszej nieotwartej butelki whisky na świecie – to Glenfarclas-Glenlivet Pure Malt Whisky z 1920 roku.
• Glenfarclas zasłynęła także butelką OB 60yo.