ŚWIAT ALKOHOLI JEST TYLKO DLA DOROSŁYCH DLATEGO CHCEMY SPRAWDZIĆ,
CZY JESTEŚ
OSOBĄ PEŁNOLETNIĄ...
Wino musujące to wino ze znaczną zawartością dwutlenku węgla. To właśnie on nadaje mu gazowany charakter. Chociaż wyrażenie to często odnosi się do szampana, kraje Unii Europejskiej prawnie zastrzegają ten termin dla produktów wytwarzanych wyłącznie w regionie Champagne we Francji. Na ogół, wino musujące jest białe lub różowe, ale istnieją też przykłady czerwonych win musujących, takich jak włoskie Brachetto, Lambrusco i Bonarda i Lambrusco, a także australijskie wino musujące Shiraz. Słodycz wina musującego może wahać się od zdecydowanie wytrawnych, po słodsze odmiany doux.
Musujące właściwości tych win wynikają z zawartości dwutlenku węgla. Może to być wynikiem naturalnej fermentacji, albo w butelce, jak w przypadku tradycyjnej metody, w dużym zbiorniku zaprojektowanym tak, aby wytrzymać występujące ciśnienie (jak w procesie Charmat), lub w wyniku prostego procesu wstrzyknięcia dwutlenku węgla do niektórych win musujących z tańszej półki.
Musowanie obserwowano w winie na przestrzeni dziejów. Zauważyli je starożytni greccy i rzymscy pisarze, ale przyczyna tego tajemniczego pojawienia się bąbelków nie została zrozumiana. Z biegiem czasu przypisywano ją fazom księżyca oraz dobrym i złym duchom.
W średniowieczu odnotowano tendencję do musowania wina z regionu Champagne. Było to jednak uznawane za wadę i lekceważono tę właściwość we wczesnej historii winiarstwa. Stało się to jednak chlubą innych historycznych obszarów produkcji win musujących, takich jak Limoux. Co ciekawe, dom Pérignon został pierwotnie oskarżony przez swoich przełożonych z opactwa Hautvillers o celowe pozbycie się bąbelków. Powodem miało być ciśnienie w butelkach, które powodowało, że wiele z nich pękało w piwnicy. Później, gdy celowa produkcja wina musującego wzrosła na początku XVIII wieku, pracownicy piwnic musieli nosić ciężką żelazną maskę. Przypominała ona maskę łapacza w baseballu. Ta miała zapobiec obrażeniom spowodowanym spontanicznym pękaniem butelek.
Brytyjczycy jako pierwsi uznali tendencję win z regionu Champagne do musowania jako pożądaną cechę. Próbowali oni zrozumieć, co stoi za tym ciekawym procesem. Wino często transportowano do Anglii w drewnianych beczkach, gdzie domy kupieckie rozlewały wino na sprzedaż. W XVII wieku angielska produkcja szkła wykorzystywała piece na węgiel i wytwarzała mocniejsze, trwalsze butelki szklane niż francuskie szkło opalane drewnem. Anglicy dali również drugą młodość używaniu korków. W 1662 roku angielski naukowiec Christopher Merret przedstawił artykuł szczegółowo opisujący, jak obecność cukru w winie doprowadziła do tego, że nabrało musujących właściwości. Wyjaśnił, że jeśli doda się cukier do wina przed butelkowaniem, prawie każde może stać się musujące. Jest to jedna z pierwszych znanych wzmianek na temat zrozumienia procesu produkcji wina musującego. Może ona nawet sugerować, że brytyjscy kupcy produkowali „gazowane wino”, zanim wytwarzali je francuscy specjaliści.
Wino musujące powinno być przede wszystkim dobrze schłodzone. Należy umieścić je na 30 minut w lodowatej wodzie lub też na 3 godziny w lodówce. Podaje się je w smukłych kieliszkach. Wino to świetnie smakuje serwowane z serami, owocami morza i rybami, a także wędlinami, warzywami i daniami jajecznymi.
ŚWIAT ALKOHOLI JEST TYLKO DLA DOROSŁYCH DLATEGO CHCEMY SPRAWDZIĆ,
CZY JESTEŚ
OSOBĄ PEŁNOLETNIĄ...