Armaniak – co to jest? Jest to zdecydowanie jeden z mniej popularnych i znanych typów alkoholi. Konkretniej, jest to rodzaj brandy, którego nazwa wywodzi się od francuskiego regionu Armagnac leżącego w Gaskonii. Wytwarza się go destylując wino i dojrzewając w beczkach z drewna, a konkretniej z dębu. Obecnie, produkuje się go głównie w okolicach takich jak Gers, Landes, jak i Lot-et-Garonne. Najczęściej ma zawartość od 52 do 60% alkoholu.
Pochodzenie armaniaku – skąd wziął się ten trunek?
Armagnac to najstarszy typ brandy wciąż destylowany na świecie. W 1310 roku kardynał o imieniu Prior Vital du Four opisał jego 40 cnót. W przeszłości był spożywany wraz z innymi napojami alkoholowymi ze względu na jego terapeutyczne właściwości.
Z kolei w okolicach XV i XVII wieku armagnac sprzedawano na rynkach Saint-Sever, Mont-de-Marsan i Aire-sur-l'Adour. Później, holenderscy kupcy zaczęli szerzej promować jego handel.
Jak wytwarzany jest armaniak?
Przede wszystkim, należy wiedzieć, że armaniaki powstają w procesie destylacji wina. Regionem produkcji jest tutaj południowo-zachodnia Francja.
Produkcja armaniaku związana jest ściśle z cyklami zachodzącymi w naturze. Istnieje 10 odmian winogron, z których można wytworzyć ten alkohol. Zbiera się je na przełomie września i października, by zdążyć z kolejnymi procesami, za sprawą których powstaje armagnac. Na skórce tych owoców znajdują się drożdże, które dokonują fermentacji i tym sposobem otrzymujemy wino o dość niskiej mocy. Ono następnie zostaje przedestylowane raz przy wykorzystaniu metody kolumnowej. Moc powstałego spirytusu to między 52 a 60%. Następnym krokiem jest przelanie go do dębowych beczek. W nich leżakuje i z czasem ciemnieje, i nabiera pełniejszego, bardziej złożonego smaku, ponieważ na początku jest kwaśny i nieznośny do picia.
Wino, które się destyluje, powstaje poprzez fermentację lokalnych odmian winogron. Leżakuje się je przez kilka lat, a głównym bohaterem tego procesu są 400 litrowe beczki z dębu. Warto wiedzieć, że w regionie armaniaków produkuje się także inne alkohole (wina, likiery), w których także można szukać tych rodzajów winogron. W odróżnieniu od koniaku, armagnac można sprzedawać bez starzenia. Regulacja ta obowiązuje od 2005 roku.
Destylat ten uważa się raczej za alkohol rzemieślniczy, którego produkcją trudnią się małe zakłady. Zdecydowanie nie jest to działka dużych przedsiębiorstw. Dzięki temu, wiele z nich trafia na rynek w wersji składającej się z winogron zebranych tylko w jednym, danym roku podanym na etykiecie butelki. Armaniak można także mieszać.
Armaniak Chateau de Laubade XO
Oznaczenia armaniaku i ciekawostki z nim związane
Etykiety jakie widzimy na butelkach alkoholu często mogą wydawać nam się nieco skomplikowane. Jeśli chodzi o armaniak i koniak, tutaj sprawa może być wyjątkowo nieintuicyjna. Co znaczą skróty, które widzimy na opakowaniach tych destylatów? Odnoszą się one do starzenia produktu. Oto niektóre z nich, z którymi pośród różnych wersji możemy zetknąć się najczęściej.
Armaniak – rodzaje
- V.O. (very old): Oznacza to, że całość starzono przez co najmniej 4 lata.
- VS. (very special): Skrót mówi nam, że najmłodszy armaniak użyty w mieszance ma co najmniej 2 lata.
- X.O. (extra old): Tutaj, „extra” oznacza minimum 6 lat. Warto wiedzieć, że od kwietnia 2016 roku wiek przy tym oznaczeniu podniesiono do 10 lat.
- Napoleon: Armagnac, który liczy sobie minimum 6 lat.
- Varietal: Jeśli dany armaniak wyprodukowano z tylko jednego rodzaju winogrona, nazwa rodzaju może być nazwą danego produktu, lub też może być zaznaczona na etykiecie.
- Hors d’Age (“of the ages”): Bardzo stary koniak. Nie wiadomo dokładnie ile liczy sobie lat. W tym wypadku trzeba być ostrożnym, gdyż zbyt długie starzenie nie wpływa korzystnie na smak trunku.
- Vintage: Napój stworzony ze zbiorów winogron z danego roku. Zwykle z droższej półki. Kojarzyć nam się z tym może armaniak 1978.
- Cru: Nazwa ta nie odnosi się do starzenia, a do regionu produkcji. Tego sposobu oznaczenia używa się jednak częściej przy koniakach.
Co ciekawe, tradycyjne francuskie danie dla smakoszy, pieczony ortolan, tradycyjnie przygotowywało się poprzez topienie w armaniaku. Obecnie, danie jest prawnie zabronione ze względu na przepisy chroniące ptaka.
Armaniak - jak pić?
Jak podawać armaniak? Ten trunek z Francji podaje się najczęściej po posiłku, jako digestif. Najbardziej popularna jest tutaj wersja czysta. Najlepiej smakować go w temperaturze pokojowej. Aby aromaty były odpowiednio skoncentrowane, wato serwować trunek w małych szklankach z wąskim brzegiem. Możesz także delikatnie ogrzać szklankę w dłoni.
Oczywiście, armagnac smakuje też świetnie schłodzony w lodówce lub w towarzystwie kilku kostek lodu. Doskonale sprawdza się również w drinkach, z wodą niegazowaną albo gazowaną, czy też z sokiem owocowym.
Innym, ciekawym zastosowaniem tych trunków jest używanie ich podczas gotowania. Fani kulinariów mogą użyć go do aromatyzowania ciast, czy też przyprawiania sosów.
Armaniak - cena
Ceny tego trunku wahają się w zależności od tego, gdzie wyprodukowano daną wersję i ile czasu była starzona.
